Жыццё пасля растання

Усё адбываецца ў раптоўна, ты чуеш звыклае «пакуль», якое на гэты раз значыць не «да заўтра», а «бывай», а далей пустэча, няма больш прагулак па вечарах, няма ранішняга пацалунку перад растаннем на працу, ёсць толькі цішыня і ледзь улоўны яго пах, які яшчэ не паспеў выветраць з тваёй кватэры.


І ты не ведаеш, куды сябе падзець, ходзіш па пакоі, глядзіш фатаграфіі і равеш, уткнуўшыся ў падушку або гледзячы ў акно, каму як падабаецца. Вы рассталіся сябрамі. Вядома. Але ні ён, ні ты больш, хутчэй за ўсё, не патэлефануеце адзін аднаму, каб проста спытаць, як справы. І ніхто не вінаваты, проста так бывае, праходзіць каханне, і разумееш, што так працягвацца больш не магло, і балюча ад таго, што ты знаходзішся ў нязвыклым для сябе стане адна.

Калі сканчаюцца адносіны, заўсёды бывае сумна і крыўдна, бурацца мары і надзеі, якія ты песціла доўгі час. Але жыццё на гэтым не сканчаецца. У рэшце рэшт, праз нейкі час зноў прыйдзе новы прынц, і ў цябе ўжо не будзе часу на саму сябе. Таму скарыстайся момантам, ня марнуй час на бескарыснае «себяжаление».

Далей трэба для сябе адказаць на пытанне "Што рабіць?" Адказ - проста жыць. Ўтварылася пустэчу трэба чымсьці запоўніць, і толькі ад цябе самой будзе залежаць, як ты гэта зробіш, што апынецца ў пустаце слёзы, цынізм, нянавісць, пачуццё ўласнай непаўнавартаснасці ці радасць, здзіўленне, нечакана адкрытыя для сябе новыя інтарэсы ў жыцці, магчымасць максімальна карысна выкарыстоўваць раптам якое з'явілася вольны час.

Звычайна праз даволі непрацяглы час пасля растання на даляглядзе ўжо зьяўляецца новы чалавек. Як правіла, новыя адносіны, якія завязаліся пасля разрыву, бываюць нядоўгімі і нязыркімі, але гэта зусім не падстава для таго, каб захоўваць непатрэбную вернасць таго, каго ўжо няма ў тваім жыцці.

Ты будзеш пастаянна параўноўваць «пачаткоўца» з ранейшым, і параўнанне будзе амаль заўсёды на карысць такога роднага і знаёмага, але ўжо былога сябра. Ўсё ж не варта ставіць сцяну паміж сабой і іншымі людзьмі, хоць такія паводзіны цалкам апраўдана, бо не хочацца зноў адчуваць боль і расчараванне. Але ж усё-такі ёсць шанец, што новы знаёмы апынецца, можа быць, тваёй лёсам.

Можна акунуцца з галавой у працу. Часам пакуты прыносяць карысць і калі ты творчы чалавек, то пасля нейкага спаду цябе чакае фантан новых придумок, якія дапамогуць табе ў кар'еры. А хто-то часам наогул вырашаецца мяняць сваё жыццё па ўсіх напрамках. Няма дакучлівым адносінам, няма дакучлівай нецікавай працы гэта таксама выйсце, па меншай меры, у пошуку новай працы і прывыканне да яе прымусіць цябе забыцца аб няўдалым вопыце на любоўным фронце.

У рэшце рэшт, ты можаш атрымліваць асалоду ад ўтварылася паўзай на поўную катушку: наведаць сябровак, якіх зусім закінула, здзяйсняць розныя эксперыменты над сваёй знешнасцю, не задумваючыся, як да гэтага паставіцца ён, як у дзяцінстве класціся спаць у абдымку з плюшавым зайцам (або мішкам, у каго, што ёсць), фліртаваць, не аглядаючыся на сваю «палоўку».

Быць адной гэта ж не значыць, што ты сядзіш і праліваць слёзы ночы напралёт, што прагным поглядам вышукваеш чарговага мужчыну ў надзеі, што цябе заўважаць. Быць адной гэта значыць горда ісці па вуліцы і атрымліваць асалоду ад яркім сонцам; рабіць не тое, што падабаецца камусьці, а што хочацца табе; думаць не аб бездакорнасці макіяжу, а пра тое, што дома цябе чакаюць пэндзля і фарбы, і ты нарэшце-то можаш, не саромеючыся нікога, увесь вечар прамаляваць, не баючыся здацца дзіўнай.

Бо менавіта цяпер ты можаш рабіць тое, на што ў цябе вечна не хапала часу, жыць у прадчуванні таго новага, што чакае цябе наперадзе. Помні, што калі-небудзь што-небудзь адно заканчваецца, пачынаецца іншае і яно не прымусіць сябе доўга чакаць.