Ўплыў сонечнай актыўнасці на здароўе чалавека

Як радуемся мы ў дзяцінстве гадовым сонечным дням, цяпла сонечных прамянёў на нашай скуры. І як мы не разумеем гэтых дзіўных дарослых, нешта будуць размаўляць пра «сонечных магнітных бурах», «падвышанай сонечнай актыўнасці», небяспекі сонечнага ўдару, патрабаванню апрануць шапку i наогул сысці ў цень з прамых сонечных прамянёў. Час ідзе, мы ўсё больш даведаемся аб навакольным нас міры, і сонца, паволі, перастае быць проста яркім плямкай у блакітным небе, якое ўстае ў той час, калі так салодка спіцца, і ўцякаюць за гарызонт менавіта ў той момант, калі гульня ў самым разгары . Сёння мы пагаворым пра ўплыў сонечнай актыўнасці на здароўе чалавека.

Сонца для нас паўстае ўжо зусім у іншым абліччы: ня плямка, але велізарны (з дыяметрам у 1,5 мільёна кіламетраў) газавы шар, нібы гіганцкі газавы рэактар ​​на адлегласці больш за 150 мільёнаў кіламетраў ад нас, унутры якога адбываюцца бясконцыя тэрмаядзерныя рэакцыі. Пад дзеяннем усіх гэтых рэакцый ўсё ўнутры сонца кіпіць, бурліць, і спараджае паток самых розных часціц, магнітных палёў, выпраменьванняў - усяго таго, што навукоўцы назвалі «сонечным ветрам». Хуткасць гэтага ветру заўсёды розная - калі за 3-4 дня, а калі і за дзень, далятае ён да нас, прынёсшы з сабой як бачны нам святло, так і інфрачырвоную і ўльтрафіялетавую радыяцыю, і ўплывалі пэўным чынам на наша здароўе і агульнае самаадчуванне.

Сонечны святло (бачная нам доля даўгахвалевай радыяцыі) дапамагае нам не толькі бачыць прадметы і арыентавацца ў прасторы, але і адчуваецца нашай скурай ў выглядзе цеплавога эфекту. Калі не абараніць своечасова скуру, то мы атрымаем сонечны апёк. А пад дзеяннем інфрачырвонай радыяцыі нашы крывяносныя пасудзіны пашыраюцца, скурнае дыханне ўзмацняецца, кроў па венах бяжыць хутчэй і паскараецца працэс адукацыі і ўсмоктвання разнастайных біялагічна актыўных рэчываў. Таму тое інфрачырвонае апрамяненне часта выкарыстоўваецца пры лячэнні разнастайных захворванняў.

Але самая біялагічна актыўная частка сонечнага спектру - ультрафіялетавае выпраменьванне. Спецыялісты падпадзяляюць гэта выпраменьванне на тры класа: прамяні А, В і С. Самыя небяспечныя для нас менавіта трэція, так званыя УФС (ультрафіялетавыя прамяні С), але азонавы пласт нашай планеты не дае ім разгуляцца ў поўнай меры. А вось пад дзеяннем УФА і УФВ (першы і другі клас ўльтрафіялетавых прамянёў) ў нашай скуры выпрацоўваецца такі неабходны нам вітамін Д, і атрымаць яго патрэбнае для нашага арганізма колькасць без дапамогі УФИ проста немагчыма - вельмі ўжо малое яго колькасць мы можам атрымаць з прадуктаў харчавання . Бо ў дзень нашаму арганізму трэба 20-30 мікраграмаў гэтага вітаміна, а самыя багатыя ў гэтых адносінах жаўткі курынага яйкі і рыбін тлушч ўтрымліваюць ўсяго-то 3-8 мкг вітаміна Д, у шклянцы малака яго 0,5 мкг, а ў іншых прадуктах і таго менш. А без вітаміна Д не толькі знізіцца ўзровень кальцыя ў крыві, і ён пачне «вымывацца» з касцяной тканіны, але і будзе парушаная праца наднырачнікаў, шчытападобнай і парашчытападобных залозы, абмен халестэрыну і паніжаны агульны ўзровень абароны нашай імуннай сістэмы.

Гэтак жа пад дзеяннем сонечных прамянёў у нашым арганізме пачынаюць выпрацоўвацца эндофины, так станоўча на нас ўплываюць (ну хіба можна сумаваць і сумаваць у сонечны дзень, асабліва калі мы ў адпачынку, і нежимся на пляжы?). А пры недахопе гэтай чароўнай сонечнай прыроднай радыяцыі мы пачынаем горш сябе адчуваць, зніжаецца наша разумовае і фізічнае здароўе і цягавітасць, зніжаецца супраціўляльнасць да разнастайных захворванняў, запавольваецца выздараўленне і павышаецца рызыка паражэнняў апорна-рухальнага апарата.

Але ўсё добра ў меру, а таму ў сучасным свеце ў нас значна больш шанцаў атрымаць сонечнага апрамянення ў празмернасці, чым недаатрымаць, а гэта вядзе да прама процілеглага эфекту. І ў выніку, у пагоні за роўным і прыгожым загарам ў плыні доўгага часу і без належных сродкаў абароны можна трапіць у групу рызыкі, і атрымаць як злаякаснае наватвор на скуры, так і абвастрэнне эндакрынных, ці ж пагаршэнне сардэчна-сасудзiстых захворванняў.

Але так, як «сонечны вецер» складаецца не толькі з выпраменьванняў, то не варта нам забываць і пра яшчэ адной яго складнікам - струмені магнітных часціц, так званай «магнітнай буры». І калі дзеянне УФИ шмат у чым мякчэе азонавы пластом і атмасферай планеты, то ад магніта патокаў такой абароны ў нас няма. Ды яшчэ і патокі, якія выкідаюцца Сонцам, вельмі разнастайныя, так што ў нас няма магчымасці адназначна класіфікаваць усе магнітныя буры. Яны адрозніваюцца як па сваёй сіле, так і па развіцці асобных працэсаў. Але вось што іх сапраўды аб'ядноўвае, дык гэта іх уплыў на чалавечы арганізм. Яшчэ з 20-х гадоў мінулага стагоддзя сталі фіксаваць і назапашваць дадзеныя пра ўплыў магнітных і сонечных бур на здароўе. І было заўважана, што адразу пасля сонечнай ўспышкі стан хворых рэзка пагаршаецца (калі сонечнае святло дасягае паверхні Зямлі і пачынае выклікаць працэсы, якія ўплываюць на жыццядзейнасць арганізма). Перш за ўсё былі вылучаныя сардэчна-сасудзістыя захворванні як звязаныя ў сваім абвастрэнні з геамагнітныя бурамі: у хворых падвышалася артэрыяльны ціск, павялічвалася частата інфаркту міякарда, парушаўся сардэчны рытм.

Акрамя таго падчас магнітнай буры павышаецца пагроза заўчасных родаў ў цяжарных, павялічваецца колькасць няшчасных выпадкам і выпадкаў траўматызму, пагаршаецца кемлівасць і запавольваецца агульная рэакцыя ў людзей.

Сонца - крыніца жыцця на нашай планеце. Але яно, у той жа час, не з'яўляецца такім ужо бяскрыўдным, як нам таго хацелася б. І хоць яго святло, цяпло і энергія з'яўляюцца асновай жыцця для раслін, жывёл, і чалавека, нам усё роўна варта памятаць пра яго «адваротным баку», і паклапоціцца аб сваёй абароне ад наступстваў магнітных бур і сонечнага ветру. Цяпер вы ведаеце ўсё пра ўплыў сонечнай актыўнасці на здароўе чалавека.