Сочники

Сочники з тварогавай начыннем Чамусьці цяпер у школьных буфетах і сталовых рэдка можна сустрэць гэтую папулярную ў савецкія часы выпечку. Напэўна шмат хто памятае, што з багатага асартыменту буфета ці бліжэйшай кулінарыі, прадстаўленага «Школьная» і «Дзіцячымі» пірожнымі, кошыкамі, кексы, люлечкамі, часцей за ўсё выбіралі гэты немудрагелісты з выгляду піражок. Хтосьці называў іх «Сочны», хтосьці - «сочники». Пад румянай хрумсткай абалонкай хавалася салодкая і пяшчотная тварожная начынне, і ўпляталі сочники нават тыя, хто не занадта цёпла ставіўся да тварагу ў чыстым выглядзе. Чым тлумачыўся гэты феномен - не зразумела, бо з выгляду значна смачней здаваліся не сочники, а кошык з яркімі крэмавымі горкамі і рознакаляровы паветраны зефір «Дзіцячага» пірожнага. Мабыць, наш арганізм разумнейшы за нас, і разумее, што менавіта сочники прынясуць больш карысці, і дазволяць не толькі атрымаць асалоду ад адмысловым густам, але і спакойна выседзець да канца ўрокаў, не выпрабоўваючы пакуты голаду. А многім шанцавала яшчэ больш: некаторыя мамы і бабулі па выхадных пяклі сочники дома, ці летам на дачы. Гэтыя ранішнія «дачныя» сочники, ды са шклянкай халоднага вясковага малака, дазвалялі ўвесь дзень бегаць па вуліцы або праводзіць на рэчцы, ня вяртаючыся дадому. Асабліва калі бабуля клапатліва запіхвала парачку ў кішэню «пра запас». Давайце ўспомнім дзяцінства і напечём сочники самі.

Сочники з тварогавай начыннем Чамусьці цяпер у школьных буфетах і сталовых рэдка можна сустрэць гэтую папулярную ў савецкія часы выпечку. Напэўна шмат хто памятае, што з багатага асартыменту буфета ці бліжэйшай кулінарыі, прадстаўленага «Школьная» і «Дзіцячымі» пірожнымі, кошыкамі, кексы, люлечкамі, часцей за ўсё выбіралі гэты немудрагелісты з выгляду піражок. Хтосьці называў іх «Сочны», хтосьці - «сочники». Пад румянай хрумсткай абалонкай хавалася салодкая і пяшчотная тварожная начынне, і ўпляталі сочники нават тыя, хто не занадта цёпла ставіўся да тварагу ў чыстым выглядзе. Чым тлумачыўся гэты феномен - не зразумела, бо з выгляду значна смачней здаваліся не сочники, а кошык з яркімі крэмавымі горкамі і рознакаляровы паветраны зефір «Дзіцячага» пірожнага. Мабыць, наш арганізм разумнейшы за нас, і разумее, што менавіта сочники прынясуць больш карысці, і дазволяць не толькі атрымаць асалоду ад адмысловым густам, але і спакойна выседзець да канца ўрокаў, не выпрабоўваючы пакуты голаду. А многім шанцавала яшчэ больш: некаторыя мамы і бабулі па выхадных пяклі сочники дома, ці летам на дачы. Гэтыя ранішнія «дачныя» сочники, ды са шклянкай халоднага вясковага малака, дазвалялі ўвесь дзень бегаць па вуліцы або праводзіць на рэчцы, ня вяртаючыся дадому. Асабліва калі бабуля клапатліва запіхвала парачку ў кішэню «пра запас». Давайце ўспомнім дзяцінства і напечём сочники самі.

інгрыдыенты: інструкцыі