Біяграфія актрысы Ларысы Удавічэнка

Біяграфія актрысы цікавая сучаснаму пакаленню. Гэта і не дзіўна, бо ў апошнія гады ўсё маглі атрымліваць асалоду ад роляй Ларысы Удавічэнка ў серыяле «Даша Васільева». Вядома ж, біяграфія Удавічэнка налічвае мноства іншых роляў, яркіх і запамінальных. Наогул, біяграфія актрысы Ларысы Удавічэнка - гэта гісторыя жыцця вельмі таленавітай жанчыны. Таму абавязкова варта пагаварыць пра біяграфію актрысы Ларысы Удавічэнка.

Пачалася гісторыя актрысы вясной 1955 года. Дзень нараджэння Ларысы - дваццаць дзевятага красавіка. Дарэчы, Удавічэнка нарадзілася не ў Расеі. Яе біяграфія пачалася ў Вене. Справа ў тым, што бацька Ларысы быў ваенным урачом. Вось таму сям'я Удавічэнка час ад часу пераязджала з месца на месца. Мама актрысы была хатняй гаспадыняй, хоць яе біяграфія адзначае, што яна скончыла Ленінградскі інстытут тэатра, музыкі і кіно. Але, з-за таго, што муж быў ваенным, яна так і не змагла прафесійна займацца мастацтвам. Але, тым не менш, жанчына захавала наймацнейшую прыхільнасць да тэатра, таму Ларыса з самага дзяцінства наведвала з мамай тэатральныя паказы. Хутчэй за ўсё, шмат у чым менавіта дзякуючы маме, Удавічэнка стала той, кім мы бачым яе цяпер.

Акрамя тэатра, Ларыса з дзяцінства любіла спорт, а менавіта, гімнастыку. Яна прафесійна займалася ў спартыўнай секцыі, але, калі і спорт, і тэатр сталі адбіраць занадта шмат часу, дзяўчынцы давялося зрабіць выбар. Таму яна перастала займацца гімнастыкай і цалкам прысвяціла сябе лицедейству. У дзевятым класе Удавічэнка паступіла ў ВГIК.

Пачатак вялікага шляху ў народную студыю кінаакцёра, створаную пры Адэскай кінастудыі. Неўзабаве ёй выпаў адзін з тых шчаслівых выпадкаў, якія выпадаюць толькі крышачку юным акцёрам. Дзяўчыну заўважыў рэжысёр Паўлоўскі, які збіраўся здымаць фільм «Шчаслівы Кукушкін». Менавіта там Ларыса згуляла сваю першую, і адразу ж галоўную ролю. Яе персанажам стала школьніца Людмилочка. Яшчэ праз год Ларыса зноў патрапіла на здымачную пляцоўку. На гэты раз ёй дасталася роля ў фільме «Юлька». Праўда, тут яна адыграла толькі ў эпізодзе, але, у любым выпадку, гэта было цікавым вопытам, магчымасцю паспрабаваць свае сілы і удасканаліць акцёрскае майстэрства.

Калі Ларыса скончыла школу, яна без роздумаў адправілася ў Маскву. На той можа дзяўчына ўжо цалкам была ўпэўненая ў выбары сваёй будучай кар'еры. Ёй заставалася толькі паступіць. Вышэйшай навучальнай установай, якое Ларыса вызначыла для сябе, стаў ВГІК. Яна здала экзамены і патрапіла на курс да Сяргея Герасімаву і Тамары Макаравай. Дзяўчына толькі пачала вучыцца і яе зноў запрасілі на здымачную пляцоўку. Складана паспрачацца з тым, што юнай Ларысе сапраўды шанцавала. Мала каму ўдавалася, практычна без неабходнай адукацыі, тры гады запар здымацца ў розных карцінах. У гэты раз Ларыса атрымала ролю эгаістычнай і самаўлюбёнай дзяўчыны Галі з багатай сям'і ў карціне «Дочкі-маці».

Ларысе сапраўды шанцавала з ролямі, але, вядома ж, гэтага не было б, калі б не яе талент і ўменне гуляць як драматычныя, так і камедыйныя ролі. Яшчэ адной карцінай, у якой яна знялася ў хуткім часе, стаў незабыўны і любімы ўсімі фільм «Месца сустрэчы змяніць нельга». Там Ларысе дасталася роля Манька-Аблігацыі. Калі ж казаць пра вельмі сур'ёзных і тонкіх фільмах, у якіх гуляла Ларыса, то сярод іх можна назваць карціну «Валянціна». Гэты фільм ставіцца да той катэгорыі, якая цалкам дапамагае раскрыць талент акцёраў. Таму Ларыса заўсёды была ўдзячная за тое, што ёй удалося выканаць ролю ў такім фільме. Варта адзначыць, што Ларыса заўсёды была вельмі жаноцкай, што магло шматлікім здавацца слабасцю. Таму шматлікія яе гераіні былі ня моцнымі і станоўчымі, а слабымі і адмоўнымі. Але, тым не менш, Ларыса заўсёды ўмела надаць ім індывідуальнасць, зрабіць шматграннымі, растлумачыць, чаму яны менавіта такія, а таксама адкрыць у іх нейкі святло, нейкі пазітыў, якія яны атрымлівалі ад самой актрысы. Удавічэнка часта карэкціраваў ролі, і яны ад гэтага станавіліся толькі больш яркімі і запамінальнымі.

Варта адзначыць, што Ларыса гуляла як у драмах, так і ў камедыях. Ёсць шмат выдатных фільмаў з яе ўдзелам. Сярод іх можна назваць, напрыклад, «Тартюф», «Жанчына для ўсіх», «Добра сядзім», «Якая цудоўная гульня». Ларыса дзіўна арганічна глядзіцца ў ролях мілых авантюристок. Дарэчы, яна ніколі не гуляла ў тых фільмах, дзе быў гвалт і жорсткасць. Удавічэнка наўмысна ад іх адмаўлялася. Адной з апошніх камедый, якая стала цікавай для людзей усіх пакаленняў, стаў фільм «Шуба-баба Люда». Гэта гісторыя пра школу, вучнях, настаўніках, бацьках. Дарэчы, там згуляла і дачка Удавічэнка - Марыя. Праўда, Ларыса паставілася да яе гульні даволі крытычна, але ўсё ж ёй было цікава і прыемна працаваць на пляцоўцы з Машай.

Таксама Ларысу ўсе запомнілі па ролі аматаркі прыватнага вышуку Дашы Васільевай. Гэты серыял быў зняты для народа. Вядома ж, яго нельга назваць занадта глыбокім і філасофскім. Але, з іншага боку, менавіта пад такія карціны людзі расслабляюцца і адпачываюць. Светлая і жыццярадасная Даша Васільева падымае настрой усім.

Удавічэнка заўсёды была кінематаграфічнай актрысай. У адрозненні ад многіх іншых вядомых акцёраў, яна прыйшла ў кіно і ніколі не стаяла на сцэне тэатра. Аднак жа, у рэшце рэшт, яна выйшла на сцэну ў спектаклі виталлия Саломіна. І ні разу не пашкадавала аб гэтым. Ларыса апынулася гэтак жа таленавітай тэатральнай актрысай, як і кіношнай.

Асабістае жыццё актрысы - гэта яе дачка. З мужам Удавічэнка развялася, але не лічыць гэта вялікай стратай. Жанчына рада таму, што ў яе ёсць любімая дачка, разам з якой яна заўсёды імкнецца праводзіць увесь вольны час. Яна заўсёды кажа пра тое, што яе жыццё склалася вельмі і вельмі ўдала. Удавічэнка ніколі не сумуе і не скардзіцца на лёс. Гэтая жанчына заўсёды іскрыцца святлом і жыццярадаснасцю. Напэўна, менавіта таму яе так любяць усе пакаленні. Проста яна ўмее паказаць усім, што ў звычайным жыцці заўсёды ёсць месца для радасці і ўсмешак.