Звычайна жанчыны маўчаць пра тое, пра што не могуць расказаць. Гэта залежыць ад таго, што адбываецца ў яе жыцця, якія змены адбыліся. Жанчыны маўчаць пра каханне і пра сям'ю. Хто адзінокі, думае, як стварыць сям'ю, знайсці сваю адзіную любоў. Таксама яны маўчаць аб сваім болі, якая прыносіць і любоў і наша жыццё. Звычайна жанчыны маўчаць пра тую болю, якія прычыняюць ім любімыя, родныя і блізкія людзі. Але нельга гэта так трымаць у сабе, лепш распавесці ім пра гэта, каб яны больш не прычынялі яго.
Жанчына можа маўчаць не толькі пра тое, што было вышэй сказана, яна ўвесь час думае аб мінулым, сучаснасці і будучыні. Яна параўноўвае свае адносіны, пачуцці. Ёсць таксама шмат летуценных жанчын. Яны сплываюць з сапраўднага, забываюць пра ўсё і проста мараць. Так яны губляюць свой каштоўны час, замест таго, каб радавацца і жыць сучаснасцю. Каб гэтага не адбылося, мужчына павінен любіць, берагчы яе, захапляцца ёю, кажа ёй, што яна лепшая. Усе ведаюць, што жанчына любіць «вушамі». Дзякуючы ўвазе любімых, яна не страціцца ў сабе, у сваіх думках.
У параўнанні з жанчынамі, мужчыны збольшага з'яўляюцца эгаістамі, яны больш думаюць пра сябе і пра свой сучаснасці, чым мараць пра што то. Але ў жанчыны ёсць цярпенне, якое не бязмежна. Жанчына беражэ свой ачаг, дом, дзяцей. Яна клапоціцца пра іх. Дзякуючы любові і ўвазе родных яна можа стаць самай шчаслівай.