Навесці ідэальны парадак у кватэры

Запал да парадку ўласцівая шматлікім жанчынам. І гэта, безумоўна, выдатная рыса. Але калі яна становіцца маніякальнай, карабель любові разбіваецца ўшчэнт аб побыт. Зрэшты, дзяўчыны мяркуюць, што вінаватыя ва ўсім мужчына, які не можа знайсці ўправу нават на ўласныя шкарпэткі.

Правільна гэта ці не, наводзіць ідэальны парадак у кватэры без ведама яе владьца?

Расставацца ці не?

Каб не быць галаслоўным занудай, можна пачаць з лэбавай атакі і расказаць дзве гісторыі, якім быў на самай справе. Дык вось, адзін малады чалавек па імені С. і сімпатычная Л. горача пакахалі адзін аднаго. С. з прыдыханнем распавядаў сваім сябрам, з якой цудоўнай дзяўчынай ва ўсіх адносінах ён пазнаёміўся. Л. у сваю чаргу пераконвала С., што знайшла мужчыну сваёй мары ў яго асобе. Пра тое, наколькі было ўсё сур'ёзна, можна меркаваць па тым, што С. прывёў сваю любоў у святая святых - жыллё халасцяка.

Трэба адзначыць, што становішча ў С. была мінімалістычны. У пакоі ў С., напрыклад, стаялі 2 стала - працоўны з неабходнымі дакументах, другі - стол для розных патрэбных рэчаў. Гэта было утылітарна, і ў дадатак жыллё здавалася прасторным, так што С. быў задаволены. Аднак з тых часоў, як у ваннай ў С. з'явілася зубная шчотка Л., усё пачало змяняцца. Аказалася, што ў яго доме ўжо даўно без справы прастойваў выдатны шафа і пыліліся не менш характэрныя антрэсолі. Толькі Л. лічыла, што яны заваленыя халусцем нікому не патрэбным, а С. лічыў, што гэта зусім не так.

Як ўсякая мудрая дзяўчына Л. не стала паглыбляцца ў палеміку. У адсутнасць С. яна наведала бліжэйшы смеццевы бак, а потым моўчкі вызваліла паліцы, тым самым спрабуючы навесці ідэальны парадак у кватэры. А праз паўгода С. палез на антрэсолі і ўбачыў там ідэальны парадак.

У гэты ж дзень у Л. і С. здарылася першая сапраўдная сварка. Л. была шчыра абураная. С. ня цаніў яе намаганняў у навядзенні чысціні. Замест гэтага ён крычаў, што зараз нічога не можа ў кватэры знайсці, і яшчэ цэлы тыдзень ўздыхаў потым з-за выкінутага «смецця» - калекцыі дзіцячых значкоў.

Яшчэ прыкладна праз адзін год Л. і С. рассталіся. Гэта здарылася пасля таго, як С. няўдала выцер свае рукі - ці то ручніком, якое прызначалася для гасцей, ці то проста дэкаратыўным, што ўвогуле нельга было чапаць, каб не псаваць парадак у кватэры. Л. знайшла яго са слядамі моцных мужчынскіх поціску. І не віселі, як трэба, на сімпатычным пластмасавым кручку, а амаль скамечаным. Гэтага было цалкам дастаткова, каб актываваўся, здавалася, не дзеючы вулкан. Л. занадта доўга трывала неакуратнасць бойфрэнда, але далей так не магло працягвацца. У адрас С. было выказана усё, што думалася пра яго, і ў той жа вечар зубная шчотка Л. з шкляначкі ў ваннай выпарылася.

Але С., як не сумна, з раскаяннем не з'явіўся, аднаўляць адносін не захацеў. Сказаў, што яму не хочацца адчуваць сябе дома, як у войску. І зусім не хочацца, каб каханая дзяўчына сябе вяла, як таварыш старшы сяржант, што гатовы заляпіць 3 ўбору за няправільна пастаўленыя тэпцікі. Калі ў хаце парадак становіцца нашмат важней паважлівага стаўлення да свайго партнёру, то карысць пражывання разам не падаецца ўжо такой відавочнай.

Беспарадак па форме.

Я так і лічыў гісторыю з С. прыкрай выключэннем, калі не пабывала нядаўна ў гасцях у прыяцеля. У адсутнасць жонкі, якая гасцявалі ў мамы, мы вырашылі адзначыць у яго за кубкам гарбаты свежекупленной макбука. Потым зазваніў мабільнік: аднаму тэлефанавала яго жонка. Я заўважыла, што пасля гэтай размовы па тэлефоне ён раптам стаў нервова азірацца ў кватэры, як прафесар Плейшнер, які праваліў на Кветкавай вуліцы яўку. «Разумееш, Каця вельмі злуецца, што ў кватэры бардак», - извиняюще вымавіў ён, і тады мы абодва сталі азірацца. Аднак хваляваўся мой сябар дарма, парадак у доме быў ідэальным, на мой погляд.

Джемпер, перакінуты праз спінку канапы, вісеў ідэальна. Побач на падлозе былі акуратна пакладзены шкарпэткі, мяркуючы па ўсім, досыць свежыя. Дыскі на стале сабраны ў чаркі, а не валяліся купкамі, як гэта, па-мойму, і бывае ў беспарадку. Дакументы на новы кампутар былі тут жа, пад рукой, а гэта азначае, іх не трэба было шукаць па кучы скрынь. Посуд чакала свайго лёсу ў ракавіне, нідзе - ні на падваконніку, ні на халадзільніку я не заўважыла ні адзінай бруднай талеркі. З майго прыяцеля змагла атрымацца ідэальная хатняя гаспадыня, здольная навесці ідэальны парадак у кватэры, у чым я паспяшалася яго запэўніць. І мы з чыстым сумленнем вырашылі працягнуць гутарку аб вартасцях нашай пакупкі.