Псіхалогія мімікі чалавека

Людзі на працягу многіх стагоддзяў, хочуць залезці ў святая святых у думкі і характар ​​чалавека. І што яны толькі не прыдумляюць, каб вызначыць сувязь паміж вонкавым і ўнутраным светам чалавека. Адна з самых распаўсюджаных навук - физиогномика. Яе пачалі вывучаць яшчэ ў Японіі і Кітаі з старажытнасці, ствараліся нават ўстановы ў якіх навучалі міміку асобы чалавека, і стараліся разгадаць таямніцу чалавечага ўнутранага свету.

Псіхалогія мімікі чалавека, зачароўвае і прымушае вывучаць усё глыбей гэтую навуку. Физиогномику пачаў вывучаць і Леанарда да Вінчы, і толькі ён знайшоў разумнае тлумачэнне падабенстве знешніх рыс твару і ўнутранага свету чалавека. Яму падабалася пісаць карціны з пажылых людзей, якія сваімі маршчынамі даказвалі яшчэ раз, што жыццё ім дасталася не з лёгкіх, і што дзеецца ў іх унутры, у душы і сэрца.

На твары чалавека размешчаныя органы пачуццяў: дотык, нюх, слых і зрок. Гэтымі органамі мы і ўспрымаем ўсю вонкавую інфармацыю. Самы успрымальны ўзрост, да пяці гадоў, калі дзіця яшчэ не ў стане адкінуць непатрэбную яму інфармацыю, а паглынае ўсё. У яго адчыненых вачах, можна прачытаць здзіўленне і захапленне ад убачанага, яго раток не зачыняецца ад таго, што ён хоча паведаміць усяму свету новыя для яго слова, яго вушкі чуюць нават шоргат мышкі ў норцы, а яго маленькі носік, можа пранюхаць адразу як мама паставіла пірог яго любімы печ. З гадамі ўсё менш і менш чалавек звяртае ўвагу на тое, што адбываецца вакол яго. Яго ўжо нічым не здзівіць, усё часцей ён звяртаецца да розуму і памяці, а не да адчуванняў унутраным.

Паступова на твары чалавека можна прачытаць і яго характар, у яго няма ўжо вялікіх і адкрытых вачэй, яму ўжо далёка не ўсе цікава, а часам вочы наогул патухаюць і становяцца толькі сумам пакрытыя. А рот такі чалавек наогул можа адкрываць толькі для прыёму ежы, і слухаць толькі тое, што ён хоча пачуць. Такі чалавек усім сваім выглядам паказвае, што ён сумны і не цікавы для навакольных. Песіміст па жыцці.

Уявіце чалавека з падпаленымі вочкамі, вечнай усмешкай на твары, маршчынкі ў кутках вачэй, гэта самадастатковы, вясёлы чалавек, аптыміст па жыцці. Але, калі ў яго жыцці адбудзецца нешта непапраўнае, яго вочы адразу ж раскажуць пра гэта, вусны не будуць расплывацца ў немудрагелістай усмешцы. А маршчыны апынуцца не ў кутках вачэй, а на лбе, падоўжнымі палоскамі.

Мы па-рознаму ставімся да таго ці іншага вонкавым выглядзе чалавека. Зірнуўшы на чалавека, можна адразу ж вызначыць нават месца яго працы. Яго адукацыю, асобасныя характарыстыкі. Так, напрыклад, твар раздражняльным чалавека, часам нават маніякальнай зьнешнасьці, выглядае так: высокія скулы, маленькія бегаюць вочкі, глыбока пасаджаныя, грубаватыя рысы асобы. Ён заўсёды нешта вышуквае і як быццам хаваецца ад любых поглядаў. Міма такога чалавека лепш прайсці міма і не паказваць свой цікавасць да яго.

Чалавек, занадта няўпэўнены ў сабе, задае сам сабе занадта шмат пытанняў, на якія не можа знайсці адказ. У яго часцей за ўсё нацягнутая грымаса, вузкі лоб, тонкі рысы твару. У яго можа быць нават нервовы цік вочы ці іншых частак асобы. Гэты чалавек заўсёды нервуецца, хоць і не хоча гэтага паказваць навакольным.

Калі ў чалавека, крыху адкрыты рот, вочы заўсёды хочуць спаць, твар усё як у бульдожки расслабленае, гэта азначае, што чалавек настолькі флегматичен. Яму не хочацца вырашаць ніякія праблемы, яго нічога не цікавіць акрамя ежы і ложку. Ён спакойны і ў той жа час не заўсёды ўпэўнены сам у сабе, але яго не хвалюе меркаванне навакольных, ён жыве ў сваім дабром і сонным царстве.

Физогномисты падзяляюць твар на тры часткі: ніжняя, сярэдняя і верхняя. Ніжняя частка можа паказаць нораў чалавека і стаўленне да жыцця. Валявой і буйны падбародак, кажа аб сіле волі чалавека. Сярэдні падбародак з ямачкай пасярэдзіне, кажа пра лагоднасць ўладальніка. Маленькі падбародак, кажа пра недахоп сіл. Каб змагацца з навалам праблемамі. Уладальнік такога падбародка лепш сыдзе са складанага шляху і знойдзе больш лёгкі шлях.

Эмоцыі чалавека можна вызначыць па сярэдняй частцы асобы: рот, шчокі, нос. Зірніце як выгінаюцца вусны ў розны перыяд часу ў чалавека. І вы зразумееце, што ён гэтым хоча сказаць. Нават ўсмешку нельга на твары прыдумаць, яна ўсё роўна не будзе выглядаць натуральнай. Шчокі, могуць выдаць гаспадара па афарбоўцы, ад бледнага да пунсовага. Нос можа альбо кірпаты ўверх, альбо апусціцца так нізка, што як бач уладальнік гэтага носа, можа і зямлю ўжо ўзараць.

Самая цікавая вобласць асобы - верхняя, на ёй вочы, лоб, бровы. Яны адказваюць за інтэлектуальныя здольнасці чалавека. Зірнуўшы ў вочы чалавека, можна тут жа вызначыць на колькі чалавек інтэлектуальна развіты. Незразумела куды скіраваны погляд, гаворыць пра фантазёр і придумщике. Настойлівы погляд - кажа пра тое, што яго гаспадар строгі і ўладны чалавек, які валодае добрым розумам. Погляд Патупа - нясе пад сабой дурныя думкі ўладальніка, ён іх апускае таму што не ведае як правільна адрэагаваць на дадзеную сітуацыю. Забіяцкі погляд, кажа аб жывым розуме. Бровы могуць паказаць здзіўленне, радасць і зноў жа інтэлектуальнасць. Лоб у залежнасці ад маршчынак на ім, таксама кажа пра характар, настрой і інтэлекце.

Але перш, чым ставіць таўро на чалавеку, шляхам гэтай навукі, вы паспрабуйце прыгледзецца цалкам да яго асобе, яго рухі цела, тады вы зможаце больш дакладна сказаць пра чалавека больш. А самае галоўнае памятаеце, што кожны чалавек індывідуальны.