Мамчыны сынкі

Ніхто не стане спрачацца, што галоўным чалавекам у жыцці дзіцяці з'яўляецца маці. Таму менавіта выхаванне і паводзіны маці мае найбольш моцны ўплыў на станаўленне асобы дзіцяці. Вядома, можна выхоўваць сына, кіруючыся толькі матчыным інстынктам, усяляк апякуючыся сваё дзіця, але тады вы рызыкуеце ў будучыні зрабіць з сына «дарослага дзіцяці». Каб дзіця станавіўся самастойным і упэўненым у сабе, маці, перш за ўсё, трэба ацаніць уласны ўплыў на яго і ў далейшым імкнуцца выхоўваць сына для паўнавартаснага жыцця, а не для сябе.


Ўласная нерэалізаванасці і нездаволенасць жыццём

У выпадку, калі жанчына не задаволеная сваім жыццём, яна часцяком стараецца зрабіць з сына «падкаблучнік», каб хоць бы ён адпавядаў яе патрабаванням. Не жадаючы змяняць свае звычкі, «нездаволенае» маці прышчапляе іх свайму хлопчыку, і ён неўзабаве пачынае глядзець на свет вачыма маці. З часам сувязь паміж імі ўсё больш умацоўваецца, і разарваць яе становіцца практычна немагчыма. Тут і гаворкі быць не можа ні пра якую самастойнасці, бо сын не зможа прыняць ні аднаго больш-менш важнага рашэння без рады маці.

Боязь негатыўнага ўплыву на дзіця з боку аднагодкаў

У дзяцінстве, калі любому дзіцяці цікава зносіны са аднагодкамі, гора-матуля насуперак здароваму сэнсу спрабуе ахаваць сыночка ад іх. Пры кожным зручным выпадку яна акцэнтуе ўвагу на недахопах яго сяброў, і на іх фоне ўсяляк ўсхваляе сваё дзіця. Такімі ж метадамі маці спрабуе ахаваць сыночка ад сяброўства з дзяўчынкамі. Яна кажа: «Мне здаецца, што Маша зусім не ўмее сябе паводзіць», ці «Таня занадта доўга гуляе ў двары». Так маці робіць, на першы погляд, нявінныя заўвагі, але з цягам часу ў хлопчыка выпрацоўваецца абыякавасць да жаночага полу.

Недавер да школы

Неўзабаве гора-маці ўжо пажынае першы плён свайго выхавання, але і гэтаму яна знаходзіць апраўданне. Выхавальнікі і настаўнікі пачынаюць скардзіцца на паводзіны яе дзіцяці, а маці пры гэтым апраўдвае яго, абвінавачваючы ў сваю чаргу нібыта бясталентных педагогаў. Такога кшталту размовы часта адбываюцца ў прысутнасці дзіцяці, і ён з кожным разам усё больш пераконваецца ў сваёй правасці і беспакаранасці, а маці пры гэтым становіцца адзіным сябрам і абаронцам «малога».

Адзінае цэлае з маці

У такой маці-диктаторши і яе «маленькага» хлопчыка жыццё адна на дваіх. Яна цалкам апекуе сыночка - рыхтуе, сцірае вопратку, выбірае інстытут, і наогул вырашае ўсе за яго. Меркаванне сына ўжо даўно супадае з пунктам гледжання маці, таму паміж імі пануе поўнае паразуменне. Калі ж у нейкі момант сын вырываецца з-пад мамінага крылцы, што звычайна адбываецца ў перыяд першай сур'ёзнай закаханасці ці выпадковай цяжарнасці яго сяброўкi, маці адразу ж пачынае па-майстэрску маніпуляваць ім. І ў гэтым выпадку не ўратуе нават той факт, што дзяўчына можа быць у становішчы. Матуля карыстаецца сваімі маленькімі хітрасцямі ў выглядзе інсцэніроўкі сардэчных прыступаў і перападаў ціску. У выпадку, калі і гэта не дапамагае, маці спяшаецца нагадаць сыну, што яна прысвяціла яму жыццё і чытае лекцыю пра пачуццё абавязку. У рэшце рэшт, сын вяртаецца пад крыло, абы толькі не засмучаць і ня злаваць маці.

Што ж у канчатковым выніку мы маем?

«Дарослы дзіця», які не ўяўляе свайго жыцця без мамы і якому наўрад ці дагодзіць якая-небудзь жанчына. Ды і ці зможа хтосьці канкураваць з самой «ідэальнай» жанчынай? «Мамчын сынок» наўрад ці прамяняе шчасную жыццё з маці на шлюб з якой-небудзь жанчынай. Таму ў дадзеным выпадку казаць пра тое, што такі мужчына зможа пабудаваць сваю шчаслівую самастойнае жыццё, не прыходзіцца.