Біяграфія Алега Басілашвілі


Кожнае пакаленне ведае акцёра Алега Басілашвілі. Біяграфія Басілашвілі налічвае велізарная колькасць цікавых і запамінальных роляў. Для кагосьці ён - Воланд, з несмяротных «Майстры і Маргарыты». Хтосьці памятае яго, як Самахвалава ў «службовых раманаў». Некаторыя прыхільнікі гэтага акцёра, з задавальненнем пераглядаюць карціну «Пра беднага гусара замовіце слова». Але, як бы там ні было, біяграфія Алега мільгае выдатнымі ролямі ў фільмах, якія запомніліся практычна ўсім. Басілашвілі - гэта сапраўдны талент, які праяўляецца ва ўсіх яго ролях, як у тэатры, так і ў кіно. Біяграфія Алега Басілашвілі распавядае нам пра чалавека цікавым і шматграннай. У біяграфіі Алега Басілашвілі ёсць мноства фактаў, якія пацвярджаюць яго неардынарнасць і ўменне дамагацца мэтаў, якія ён паставіў сабе. Для Алега, тэатр быў заўсёды той запаветнай марай, якой ён мроіў ці ледзь не з нараджэння. Басілашвілі заўсёды хацеў стаяць на сцэне перад гледачамі. Яго біяграфія распавядае нам пра чалавека, які паступова, але ўпэўнена ішоў да таго, пра што марыў. У Алега, як і ў любога чалавека, былі свае ўзлёты і падзенні. Аднак жа, Басілашвілі заўсёды знаходзіў у сабе сілы ісці наперад, атрымліваць ролі, пра якія марылі многія і геніяльна ўвасабляць іх у жыццё. Яго біяграфія - гэта гісторыя сапраўднага артыста, якім ён быў, ёсць і будзе.

Дзяцінства ў сям'і інтэлігентаў.

Алег з'явіўся на свет дваццаць шостага верасня 1934 гады. Яго сям'я была ўзорам інтэлігентнасці. Мама Алега атрымала доктарскую ступень па філалогіі. Дарэчы, менавіта яна, Ірына Ільінская з'яўляецца аўтарам «Слоўніка мовы Пушкіна». Што ж тычыцца бацькі Алега, Валяр'яна, ён займаў пасаду дырэктара Маскоўскага політэхнікума сувязі. Калі казаць пра продкаў Басілашвілі, то яго дзядуля па татавай лініі быў звычайным грузінскім селянінам, а вось тата маці праславіўся тым, што займаўся пабудовай храма. Ён, чалавек які скончыў духоўную семінарыю, сапраўды быў архітэктарам ад Бога, ва ўсіх сэнсах гэтага слова.

Чароўны свет МХАТа.

Алег заўсёды марыў гуляць у тэатры. Прычым, яго прыцягвала не тое, што артысты прыгожа апранутыя і могуць пераўвасабляцца ў розныя ролі. Басілашвілі бачыў у тэатры дарогу ў іншыя светы. Прычым, такім тэатрам для яго стаў МХАТ. Хлопчык рос у Маскве, і яго дзяцінства было самым звычайным. У жыцці Алега, вядома ж, прысутнічала руціна. А яму, як любому юнаму стварэнню, хацелася ўбачыць нешта незвычайнае, казачнае, асаблівае. Менавіта гэта Алегу мог прынесці Мастацкі тэатр. Калі ён глядзеў пастаноўку «Сіняй птушкі» або «Трох сясцёр», то трапляў у іншы час, у іншы свет. І гэта яго адухаўляе і ўмацоўвала жаданне стаць артыстам. Тым больш, што дакладныя навукі Алегу ня даваліся. У матэматыцы ён так і не змог разабрацца, ды і з іншымі прадметамі былі праблемы. А вось праца акцёра была для яго ідэальная ва ўсіх сэнсах. Таму, калі прыйшоў час выбіраць навучальную ўстанову, у якім ён збіраўся вучыцца пасля школы, Алег не задумваючыся адправіўся ў МХАТ, а дакладней, у школу-студыю МХАТ. Ён паспяхова здаў экзамены і трапіў на курс Паўла Массальского. Варта адзначыць, што разам з ім вучылася мноства маладых людзей, якія, у выніку, сталі вядомымі акцёрамі. Сярод іх была Таццяна Дароніна, Міхаіл Казакоў, Яўген Еўсцігнееў.

Падчас вучобы Алега лічылі адным з самых прыгожых, разумных і інтэлігентных хлопцаў. Менавіта гэта дапамагло яму ў нялёгкай задачы - заваяваць сэрца Таццяны Даронінай. Гэтая дзяўчына была вельмі прыгожай і вельмі ганарлівай. Многія хлопцы спрабавалі дастукацца да яе сэрца, але ні ў каго нічога не атрымлівалася. А вось Алег змог падпаліць лёд. Таццяна закахалася ў яго, пачаўся бурны раман, які скончыўся вяселлем у 1955 годзе. І хоць не было кольцаў, сукенкі і цырымоній, маладыя людзі былі бязмежна шчаслівыя толькі таму, што знайшлі адзін аднаго ў гэтым жыцці. Усе сябры заўважалі, як свяціліся іх вочы, калі Алег і Таня былі разам, калі глядзелі адзін на аднаго з вялікай любоўю.

Дарога да тэатральных падмосткаў.

У 1956 годзе Алег і Таццяна скончылі вучобу. Варта адзначыць, што, на той момант, Таццяна ўжо заявіла сябе, як тэатральная акторка. Таму, яе запрашалі працаваць на падмостках некалькіх тэатраў. А вось у Алега ж было нешта горшае. Ён змог трапіць толькі ў Сталінградскі драматычны тэатр. Даведаўшыся пра гэта, Дароніна махнула рукой на ўсе прапановы і з'ехала з мужам. Аднак жа, у Сталінградзе яны прабылі нядоўга, паколькі ніхто не даваў ім нармальных роляў. У выніку, муж і жонка адправіліся ў Ленінград. Некаторы час, кар'ера акцёраў таксама не складвалася, а потым, Георгій Товстоногов запрасіў Таццяну ў БДТ. А яна сказала, што пойдзе працаваць толькі разам з мужам, і ў выпадку, калі яму дадуць ролю ў першай жа пастаноўцы. Дзіўна, але Георгій пагадзіўся. Так Таццяна паўплывала на лёс свайго мужа. Ён быў вельмі ўдзячны ёй і шанаваў жонку. Але, з часам, яна, добрая простая таленавітая дзяўчына, пачала мяняцца. Праз восем гадоў жонкі разышліся. Алег казаў пра тое, што кахаў яе не з-за прыгажосці, аднак жа іх, нешта звязвала, нешта вельмі глыбокае. І толькі пасля разводу, ён зразумеў, што менавіта гэта пачуццё яго прыгнятала. Таму, Басілашвілі быў рады, калі Таццяна падала на развод. Потым Алег ажаніўся на маскоўскай журналістцы Галіне Мшанской. Яны жывуць у шчаслівым шлюбе. У Алега і Галіны ёсць дзве дачкі, якія пайшлі па шляху маці.

Калі казаць пра кар'еру Алега, то ў тэатры ён змог дамагчыся вышынь. А ўсё дзякуючы дзіўнаму ўменню пераўвасабляцца. Басілашвілі гуляў самыя разнастайныя і разнапланавыя ролі. Але, вядома ж, Басілашвілі не толькі тэатральны акцёр. Ён таксама шмат чаго змог дамагчыся ў кіно. А свае лепшыя ролі адыграў у Данеліі і Разанава. Менавіта дзякуючы гэтым рэжысёрам, акцёр стаў улюбёнцам публікі. Якім з'яўляецца і да сённяшняга дня. У апошнія гады ён працягвае актыўна здымацца і гуляць на падмостках тэатра. Яго ролі такія ж разнастайныя, як і раней. Ўзрост для гэтага чалавека зусім не перашкода. Ён застаецца такім жа іранічным, злёгку адчужаным, своеасаблівым і унікальным. Кожная яго праца - гэта сапраўдны шэдэўр і дэманстрацыя таго, што значыць цяперашні акцёрскае майстэрства.