Гісторыя чайнага вытворчасці

Мы так прывыклі піць чай, што нават не задумваемся пра тое, з чаго ўсё пачыналася. Такім звыклым стаў гарбату ў пакеціках. Многія нават лічаць, што чайны пакецік - сучасная вынаходка. А яму ў 2004 годзе споўнілася 100 гадоў. Гісторыя чайнага вытворчасці, у прыватнасці чайнага пакуначка, вельмі цікавая.

Як і многія проста геніяльныя рэчы, чайны пакецік быў вынайдзены цалкам выпадкова. Бацькам папярэдніка папяровага пакуначка з'яўляецца Томас Саліван. Нью-Йоркскі ўладальнік крамы, якая гандлюе гарбатай і кава, для таго што б падняць продаж, разаслаў сваім кліентам ўзоры новай прадукцыі. «Пробнікі» гарбаты былі запакаваныя ў маленькія мяшочкі з шоўку. Большая частка якія атрымалі такі чай, не здагадаліся распакаваць яго і заварыць традыцыйным спосабам. Яны паступілі прасцей - залілі мяшочак кіпенем. Прыгатаваны такім чынам напой атрымаўся па гусце ані не горш, чым звычайны чай. А спосаб заварвання значна спрасціўся. З гэтага дня пачалася гісторыя вытворчасці гарбаты ў пакеціках.

Сучасны выгляд чайны пакецік набыў дзякуючы Адольфу Рамбольду. Гэты вынаходнік стварыў не толькі сам пакецік, але і сканструяваў спецыяльныя машыны, неабходныя для ўпакоўкі гарбаты. А Дрэздэнская фірма R. Seelig & Hille пачаткі распаўсюджванне гэтых машын. Масавае вытворчасць чайных пакуначкаў пачалося ў 1929 годзе. У 1949 году Рамбалд распрацаваў так жа ўпаковачную машыну «Constanta Teepackmaschine». Вельмі хутка вытворцы чайных пакуначкаў адмовіліся ад выкарыстання ў якасці матэрыялу ад занадта дарагога шоўку. Асноўным матэрыялам для вытворчасці пакуначкаў стала марля. Яшчэ праз некаторы час яе замяніла асаблівая папера, вырабленая з валокнаў манильской канопляў.

Вырабляць гарбатныя пакуначкі з больш дасканалай фільтраваныя паперы сталі толькі ў 1930-я гады. У той час навукоўцы змаглі вырабіць паперу, якая б была дастаткова тонкай, каб прапускаць ваду. І ў той жа час гэтая папера не размакае ў кіпені. Новая тэхналогія заварвання вельмі хутка стала карыстацца ашаламляльным поспехам у Амерыцы. Амерыканцы ж заварваюць чай не стромкім кіпенем, а вельмі гарачай вадой.

Да канца 1950 гады фірма Teekanne запатэнтавала чайны пакецік новай формы. Пакецік, які складаецца з двух камер, які зачыняецца пры дапамозе дужкі з металу. Дзякуючы такой форме ва ўнутр пакуначка стала трапляць больш вады. Чай заварваць значна хутчэй.

У Старым Свеце не адразу ужилась новая традыцыя чаявання. Чапурыстыя англічане казалі, што сам папяровы пакуначак з ярлычков на нітцы дае больш густу і паху, чым смецце ўнутры. І толькі ў 1960 гады Еўропа прыняла гарбату ў пакеціках.

Але і сёння існуе меркаванне, што чай з пакуначкаў - гэта смецце, адходы асноўнага вытворчасці. Параўноўваюць гэты від гарбаты з растваральным кава. Кажуць, што за шпаркасць прыходзіцца расплачвацца густам. Але спецыялісты сцвярджаюць, што чай, расфасаваны ў пакецікі, проста драбней. Менавіта таму пасля астывання напой набывае ялкавы густ.

Але калі вы набылі высакаякасны дарагі чай, заварылі яго і выпілі свежым, то ён нічым не саступае звычайнаму гарбаты.

У Еўропе найбольшае распаўсюджванне атрымалі пакуначкі прамавугольнай формы. Але вырабляюцца таксама пакуначкі пірамідальнай формы. У Англіі атрымалі распаўсюджванне круглыя ​​пакуначкі без шнура. Такі пакецік кладуць на дно кубкі. Можна набыць пакуначкі як для заварвання адной кубкі, так і для заварвання ў чайніку або кававарцы.

Нават самыя звычайныя рэчы былі калісьці вынайдзеныя, і гісторыя іх вынаходкі і эвалюцыі часам вельмі цікавая.
Прыемнага Вам чаявання!

Вольга Сталярова, спецыяльна для site