Анатоль Папанов, біяграфія і гады жыцця

Анатоль Папанов - чалавек выдатнага таленту. Яго гады жыцця - гэта гады мноства выдатных роляў у тэатры і кіно. Біяграфія Папанова - гэта гісторыя мудрага і моцнага чалавека. Анатоль Папанов, біяграфія і гады жыцця гэтага чалавека заўсёды будуць цікавіць яго прыхільнікаў, якія ніколі не забудуць гэтага цудоўнага акцёра.

З чаго ж пачаць гісторыю аб Анатолі Папанова, біяграфіі і гадах жыцця? Анатоль нарадзіўся трыццаць першы кастрычніка 1922 гады. Папанов з'явіўся ў горадзе Вязьме. Біяграфія яго бацькоў нічым не характэрная. Іх жыцця - гэта жыцці звычайных рабочых. Свае дзіцячыя гады акцёр правёў у Вязьме. А ў 1930 годзе Анатоль і яго бацькі пераехалі ў Маскву. Варта адзначыць, што першапачаткова Папанов трапіў пад дрэнны ўплыў вулічных кампаній. Але ў яго жыцці ўсё змянілася, калі хлопец трапіў у драматычны гурток. Юнацкія гады, праведзеныя там, прышчапілі хлопцу любоў да мастацтва і адбілі ўсялякую ахвоту займацца глупствам. Вядома ж, біяграфія хлопца з простай рабочай сям'і не была самай лёгкай і вясёлкавай. Ён далёка не адразу змог стаць акцёрам. Але Папанов хацеў ўвасобіць сваю мару ў жыццё, і ён старанна ішоў да яе. Таму, пасля заканчэння школы, хлопец пайшоў ліцейнікам на завод. У той жа час ён паспяваў хадзіць у тэатральную студыю «каўчук». І гэта яшчэ не ўсё. Будучы акцёр яшчэ і прымудраўся ўдзельнічаць у масоўках на «Масфільме». Ён вельмі хацеў, каб нейкі знакаміты рэжысёр яго заўважыў і запрасіў хаця б на малюсенькую эпізадычную ролю.

Але ў тыя гады здарылася самае страшнае гора - пачалася другая сусветная вайна. Папанов, як і ўсе хлопцы яго ўзросту, адправіўся на фронт. Ён адразу ж трапіў на перадавую, што скончылася для яго не зусім добра. Яго параніла ў ногі і ён вярнуўся ў Маскву праз паўгода пасля адпраўкі на фронт. І хоць раненне было сур'ёзным, з другога боку, ніхто не ведае, чым бы ўсё скончылася, калі б ён застаўся на фронце. А так, пасля вяртання дадому, Папанов ўсё-ткі адважыўся і паступіў у Дзяржаўны інстытут тэатральнага мастацтва. Пасля таго, як ён на выдатна здаў усе экзамены, Анатоля залічылі ў майстэрню Арловых. Гэтыя акцёры працавалі ва Мхате яшчэ са студэнцкіх часоў, Папанов вельмі моцна палюбіў гэты тэатр. Усе гады навучання Анатоль быў на вельмі добрым рахунку. Яго выпускны спектакль прайшоў бліскуча і Папанова запрасілі гуляць ва МХАТ і ў малы тэатр. Пагадзіцеся, далёка не кожнаму, нават вельмі таленавітаму маладому акцёру, адразу ж так шанцавала ў жыцці. Але, тым не менш, Папанова прыйшлося ахвяраваць такой магчымасцю зрабіць грандыёзную кар'еру ў сталіцы. Справа ў тым, што пакуль акцёр вучыўся, ён паспеў закахацца і ажаніцца на сваёй аднакурсніцы Надзеі Картаевой. Дзяўчыну пасля заканчэння навучання адпраўлялі па размеркаванні ў рускі драматычны тэатр Клайпеды. Папанов не змог пакінуць каханую жонку і паехаў разам з ёй у Прыбалтыку.

Прайшло некаторы час, Надзя адпрацавала неабходную колькасць часу ў прыбалтыйскім тэатры і яны зноў вярнуліся ў Маскву. Да таго часу Анатоля запрасіў да сябе ў Тэатр Сатыры рэжысёр Андрэй Ганчароў. Аднак жа, хоць усё і прызнавалі талент Папанова, вельмі доўга яму не давалі вядучыя ролі. Усё змянілася пасля таго, як Анатоль згуляў у п'есе «Пацалунак феі». Пра акцёра вельмі пахвальна адгукнулася мноства крытыкаў. Потым ён адыграў яшчэ ў некалькіх спектаклях, якія канчаткова пацвердзілі тое, што Папанов валодае велізарных талентам і харызмай. Пра яго загаварылі ў тэатральных колах і гледачы сталі пазнаваць Папанова. Анатоль вельмі хутка стаў адным з вядучых акцёраў тэатра. Ён працаваў там да самага канца, да самай смерці, амаль пяцьдзесят гадоў. Усе адзначалі, што ён выдатна спраўляецца з камічнымі і трагікамічны ролямі. Папанов ўмеў адлюстраваць не толькі камічнасць персанажаў, але таксама іх жыццёвыя трагедыі, перажыванні, думкі і пачуцці.

Менавіта таму яго талент не маглі не заўважыць рэжысёры, якія займаліся кінематографам. Хоць да шасцідзесятых гадоў на яго не звярталі ўвагі, пасля фільма «Жывыя і мёртвыя» усё змянілася. Пасля гэтай карціны многія рэжысёры хацелі здымаць у сябе Папанова. Яны хутка зразумелі, што акцёру пад сілу гуляць самыя разнастайныя ролі. Ён можа здымацца абсалютна ва ўсіх жанрах, застаючыся заўсёды арганічным і натуральным. Ні адзін з яго персанажаў нельга назваць найграным або жа надуманых. Дзе б Папанов не з'яўляўся, яго героям заўсёды і ўсе верылі. Яго можна ўбачыць і ў псіхалагічных фільмах, і ў лірычных камедыях і ў сатыры. Акцёру атрымоўвалася сумяшчаць сатыру і трагедыю, пры гэтым надзяляючы сваіх персанажаў такім спектрам пачуццяў і эмоцый, што кожны яго герой абавязкова западае ў душу гледачам.

А пасля фільма «Беражыся аўтамабіля» у Папанова разгледзелі прыгожага коміка. Пасля гэтага фільма ён адыграў у мностве розных камедый, якія ўсе мы ведаем і любім. Вось толькі Папанов быў не вельмі рады сваёй папулярнасці менавіта ў гэтым вобразе. Ён выдатна ведаў, што можа гуляць і драмы, таму заўсёды стараўся даказаць гэта і рэжысэрам, і гледачом. Вядома ж, у Папанова гэта атрымалася. Выдатным пацвярджэннем з'яўляецца фільм «Беларускі вакзал». Але, усё ж, акцёр заўсёды лічыўся з тым, што гледачы любяць яго гумар, таму вяртаўся да камедыйным ролях. Ён ніколі не ганарыўся сваёй папулярнасцю і заўсёды стараўся выглядаць непрыкметней, каб мець магчымасць адпачыць на дачы і пакатацца на ровары.

Анатоля Папанова мы ведаем не толькі па фільмах. Яго голасам кажа любімы ўсімі Воўк з «Ну, Пачакай! ». Гэты голас ніколі не зблытае ні адно дзіця і ні адзін дарослы, які вырас на гэтым мультфільме. А на ім выраслі мы ўсе.

Папанов быў выдатным, добрым, сумленным і чыстым чалавекам. Не гледзячы на ​​тое, што ў той час вера пераследвалася, ён хадзіў у храм і маліўся Богу. Усё жыццё Папанов пражыў з адной жанчынай. На жаль, сардэчны прыступ забраў яго з жыцця даволі рана, інакш ён змог бы яшчэ шмат чаго згуляць. Але, нават пасля таго, як прайшло столькі гадоў, ніхто не забыўся пра Папанова. Мы глядзім фільмы з ім, захапляемся, смяемся, аддаючы тым самым даніну гэтаму выдатнаму чалавеку і акцёру.