Актрыса тэатра і кіно Яўгена Дзмітрыева нарадзілася ў Маскве 19 снежня 1972-га года. Яна скончыла ВТУ імя М. С. Шчэпкіна на курсе Н.А. Верещенко, там жа выкладае з 1994 года акцёрскае майстэрства. 1994 год - пачатак кар'еры ў Дзяржаўным акадэмічным Малым тэатры.
творчыя дасягненні
Але гэтым тэатрам творчасць не абмяжоўваецца. Яўгена Дзмітрыева супрацоўнічае з Тэатральным таварыствам «814» Алега Меньшыкава. Адыгрывала ніякай ролі ў спектаклях «Кухня» і «Гора ад розуму». У 2005 годзе акторку запрасіў брытанскі рэжысёр Дэклан Доннеллан ў спектакль «Тры сястры» на ролю Вольгі. Яўгена гуляе ў антрэпрызе «Пиквикский клуб» (МХТ ім. Чэхава) і ў Таццяны Догілева.
Знакавай для актрысы стала роля ў паўнаметражным фільме «Заза» ад рэжысёра Сілкіна Андрэя. Сюжэт такі: Азалія Віктараўна (актрыса Дзмітрыева) прыязджае ў Маскву наведаць сямнаццацігадовага студэнта - сына Мікіту. На вакзале яна сустракае маладога гламурнага хлопца Антона. Выпадкова высвятляецца, што Антон пражывае ў тым жа доме, што і сын. Паміж Антонам і паглядзець на яе і, якую клічуць проста Зазой, разгараецца сапраўдная любоў, якая пагружаецца абодвух у свет эксперыментаў і любоўных захапленняў.
За гэты фільм на які праходзіў у 2009 годзе ў горадзе Ханты-Мансійск фестывалі «Дух агню», які спецыялізуецца на кінематаграфічных дебютах, Дзмітрыева Яўгенія атрымала ганаровы прыз імя Аляксандра Абдулава. Ён ганаруецца «За лепшую жаночую ролю ў айчыннай дэбютным фільме». За гэты ж фільм у панараме «Расійскія дэбюты» праца актрысы вознаграждён прызам «гледачовых сімпатый».
Шлях на сцэну
Сама Яўгена называе сябе Самозванка. Шлях у актрысы пачаўся ў Кожухово з тэатральнай студыі ў Доме творчасці. З педагогамі відавочна пашанцавала. Кіраўнік студыі З.П. Скударь імкнулася ў кожным дзіцяці развіць схаваныя таленты. Гэтая лёгкость праявілася і пры паступленні ў легендарную «трэскі». Не асоба рыхтуючыся і без лішніх хваляванняў прачытала перад экзаменатарамі дзіцячы вершык і ... паступіла на курс Н.А. Верещенко. Падчас вучобы маладая актрыса Яўгена пасябравала з вядомым педагогам Рымай Гаўрылаўна Солнцева. Пасля навучання Дзмітрыеву запрашалі Губенка, Калягін. Але паводле парады Рымы Гаўрылавай абрала тэатр Юрыя Саломіна.
Новы этап творчасці пачаўся з Алегам Меншыкавым ды яго таварыствам «814». Званок Марата Башарова з запрашэннем у спектакль «Гора ад розуму» на два гады вярнуў акторку ў атмасферу студэнцкіх дзён. Паралельна ішла інтэнсіўная праца ў кінапраектах.
Можна сказаць, што роля ў іншым знакавым праекце брытанскага рэжысёра Дэклан Доннеллана здарылася выпадкова. Ён доўга не мог вызначыцца з кандыдаткай на ролю Вольгі ў чэхаўскіх «Трох сёстрах». Яўгена Дзмітрыева паралельна здымалася ў кіно, і не магла надаваць шмат увагі тэатральнаму праекту. Але менавіта «кастынг прыхапкам» агаліў яе жывую сутнасць, якая і спадабалася вядомаму рэжысёру. Як вынік - сусветныя гастролі і заплаканая Жульет Бінош ў парыжскім «Ле Жемо».
Але самы большы трапятанне актрысы выклікала доўгачаканы-нечаканае запрашэнне ў МХАТ. У пастаноўцы Яўгена Пісарава «Пиквикский клуб» у Яўгеніі ўпершыню ў жыцці дрыжалі каленкі.
лепшыя фільмы
«Кітайскі сервіз» 1999 г., ролю Фуфыгиной.
«Развітальнае рэха» 2003 г., першая галоўная роля: Ала.
«Поўны наперад!» 2004 года, галоўная роля: Валянціна Кокараву.
«Замежнікі» 2006 г., галоўная роля: Алена Мельнікава.
«Таксі для анёла» 2006 г., галоўная роля: Тэадора Трапініна.
«Тры полуграции» 2006 г., галоўная роля: Наталля Трапініна.
«Муж на час» 2007 г., галоўная роля: Ліза.
«Атлантыда» 2007-8, галоўная роля: Ала Завалова.
«Заза», 2008, галоўная роля: Азалія Віктараўна.
«Не зракаюцца любя ...», 2008, ролю Ліны.
«Лютасць» 2011, галоўная роля: Ірына Мікалаеўна Невзорова.
«Апошняе каханне» 2012, галоўная роля: Ліда.
У вытворчасці фільмы: «Ідэальны шлюб», «Легавім».