Ці аддаваць дзіця на выхаванне бабулі і дзядулі

Яшчэ з старажытных часоў выхаваннем малых дзяцей займаліся пераважна бабулі. Бацькам трэба на працу, такое паняцце як дэкрэтны адпачынак з'явілася параўнальна нядаўна, вось ад безвыходнасці бацькі і пакідалі сваіх дзяцей старэйшага пакалення. І ўсё ж, як быць? Ці аддаваць дзіця на выхаванне бабулі і дзядулі або ахвяраваць кар'ерай але прысвяціць увесь час дэкрэтнага адпачынку свайму малому? Думаю не адны бацькі задавалі сабе гэтае пытанне.

Цяпер шмат чаго памянялася, але традыцыя аддаваць дзяцей на выхаванне бабулі і дзядулі ў многіх сем'ях захавалася, таксама ад безвыходнасці. На той мінімум, які плаціць дзяржава матулям, можна хіба што падгузнікаў купіць, а як жыць, калі ў мужа нізкааплатная праца? На адну зарплату наўрад ці пракорміш як мінімум траіх чалавек, а бо ў кагосьці па двое і трое дзяцей, калі не больш. Вось і Паставаў дилема аддаць дзіця ў сад або бабулі і дзядулі на пенсіі.
Але такая абстаноўка складваецца не ва ўсіх, ёсць сем'і, у якіх муж у стане забяспечыць ўсю сям'ю на час дэкрэтнага адпачынку жонкі. А бо некаторыя і ў такіх выпадках аддаюць лейцы выхавання дзіцяці ў бабуліны рукі, ад уласнага нежадання ператварацца ў закореневшую хатнюю гаспадыню-Дунька Кулакову- маці семярых дзяцей. А ёсць яшчэ і трэцяя катэгорыя - яны самі выхоўваюць сваіх дзяцей, не дазваляючы бабулям-дзядулям ўмешвацца ў гэты творчы працэс. Які варыянт найбольш спрыяльны для вашага малога, кожная маці ў стане сама вызначыць, гледзячы на ​​самога дзіцяці. Такім чынам, давайце ж разбяром усе плюсы і мінусы ўсіх трох пазіцый.
Адразу абмоўлюся, мне больш блізкі варыянт, калі бацькі самі выхоўваюць сваіх дзяцей, але тут таксама ёсць выключэнні. Як вы думаеце, што вышэй за ўсё для развіцця дзіцяці пакуль ён яшчэ маленькі? Вядома ж, яго псіхалагічны спакой і адчуванне бяспекі. Ня навамодныя развіваючыя заняткі, а менавіта унутраны свет маленькага чалавечка. Усе нашы праблемы і псіхозы захоўваюць свае карані ў дзяцінстве, гэта свайго роду падмурак, як правільна і надзейна мы яго закладзем, будзе залежаць далейшая жыццё нашага дзіцяці. Кахаючая маці і толь да яна ў стане дат ь дзіцяці ўсю цеплыню і ласку, неабходную яму ў гэтым узросце. Але ж ёсць і праблемныя сем'і, тыя, што п'юць маці і іншыя катэгорыі, якім не зусім ёсць справа да ўнутранага свету і развіцця іх дзіцяці, праўда што ў такім выпадку, калі, вядома ж, бабуля больш ці менш разумная, маляню будзе лепш і камфортней са старэйшым пакаленнем, чым з не адбыліся бацькамі.
Калі ж у сям'і не хапае сродкаў, аптымальным варыянтам было б пачакаць, калі дзіця стане больш ці менш самастойным (ўмее хадзіць на гаршчок, есць сам, можа сказаць, што яму трэба), і тады са спакойным сумленнем аддаць яго ў дзіцячы садок. Вядома, усё дзеткі развіваюцца па-рознаму, у каго-то гэты перыяд наступіць раней, у кагосьці пазней, сярэдні ж паказчык дзесьці 1,5-2 гады.

Што тычыцца агульнапрынятага меркавання, што жанчына хатняя гаспадыня з часам тупее і становіцца нецікавай свайму мужу, то гэта глупства. Дарагія жанчыны, зразумейце, усё залежыць толькі ад вас саміх. Калі вы і да замужжа не вызначаліся розумам і кемлівасцю - пачынайце самаўдасканальвацца зараз, спосабаў для гэтага не злічыць, ну калі ж у вас былі ўсе дадзеныя творчай і цікавай натуры, паверце, нікуды яны ад вас не падзенуцца.
Бабулі, дзядулі гэта, вядома ж, добра, але ўсё ж гэта нашы дзеці і не варта свае абавязкі перакідаць на іх. Яны сваіх дзяцей ужо выхавалі, ім таксама на пенсіі хочацца аддыхацца трохі ад мітусні жыцця, пажыць хоць апошнія гады для сябе і ў сваё задавальненне. Тым больш, што лекарамі ўжо даказана, што дзеці, якія жывуць са старэйшым пакаленнем часцей схільныя хвароб. З узростам такія якасці характару, як асцярожнасць пераходзяць у трывожнасць, беражлівасць - у скупасць, нетаварыскай - у замкнёнасць і інш. Вось ад гэтага і павышаную ўвагу, што нагадвала апантанасць, з прычыны чаго дзіця павольней развіваецца і разумее некаторыя жыццёва важныя рэчы. Вечнае Кутані, каб было цяплей, у выніку дзіця пацее і прастуджваецца, туды не хадзі, гэта не рабі, гэта не ясі і г.д. да бясконцасці.

Бабулі і дзядулі нашмат мудрэйшыя за нас, ды і жыццёвага досведу ў іх пабольш, таму яны лічаць, што толькі яны ведаюць, як правільна выхоўваць маладое пакаленне, часам забываючы, што часы ўжо не тыя. Вядома, нам не абысціся часам і без іх саветаў, але, як той казаў, добрая лыжка да абеду!
Таму, калі ваш дзіця і праводзіць большую частку часу з бабулямі-дзядулямі, то паспрабуйце ў вашых адносіны знайсці кампраміс, каб у далейшым не спрачацца ў прысутнасці малога, чыё выхаванне малодшы.